Pijnacker-Nootdorp als First Responder

06 augustus 2019

Wilco, bevelvoerder

Snelle hulp bij een hartstilstand is letterlijk van levensbelang. De brandweermannen/-vrouwen van kazerne Scheveningen rukken sinds kort uit als First Responder en verrichten daarbij de eerste levensreddende handelingen bij een reanimatie in hun verzorgingsgebied.

De collega’s van kazerne Pijnacker-Nootdorp en Wassenaar rijden al ruim vier jaar als First Responder. Wilco van Eldijk, één van de bevelvoerders van de kazerne Pijnacker-Nootdorp, legt uit wat deze taak inhoudt en wat het betekent voor een hulpverlener.

Helaas veel ervaring

Het blijkt dat de First Responders zeker een toegevoegde waarde hebben. “Helaas is onze ervaring heel groot”, vertelt Wilco. “We worden gemiddeld één keer per drie diensten gealarmeerd voor een reanimatie en soms twee tot drie keer per dienst. Dat is heel veel. We rijden met de tankautospuit, het voertuig waarmee we ook naar brand uitrukken, naar een melding. Die wagen is in principe bemand met zes collega’s. Tijdens de reanimatie werken we volgens een vastgesteld protocol en weet iedereen wat er van hem of haar verwacht wordt. Drie van de zes hebben daadwerkelijk een taak, de andere zijn er voor hand- en spandiensten. Onderweg bespreken we wie welke taak op zich neemt.”

Ervaringen

“Ik vind het goed dat wij rijden als First Responder. Als brandweer zijn we snel en vaak eerder bij een incident dan de mee-gealarmeerde ambulance”, legt Wilco uit. “Meestal blijven wij reanimeren en kan het ambulancepersoneel een infuus aanleggen en medicatie toedienen. Wanneer je start met een reanimatie is het slachtoffer in principe overleden. Maar als de patiënt na een geslaagde reanimatie zelf op de brancard kan stappen is dat fantastisch! Iedereen die je redt is een geluksmoment.”

Ellende van een ander

Wilco: “Na een reanimatie praten we altijd even na op de kazerne. We houden elkaar goed in de gaten want een reanimatie, vooral als het om een kind gaat, kan best heftig zijn. Je stapt over de drempel en komt in de ellende van een ander. Er is vaak paniek met huilende mensen om je heen. Gelukkig zijn we zijn goed opgeleid en houden elkaar scherp door vaak te oefenen. We staan er gewoon.”