De spanning van de eerste schooldag
13 oktober 2023
Eva, verpleegkundig centralist
Ken je dat gevoel? Zo’n spanning die je in je hele lijf voelt. Je hart gaat sneller kloppen en je voelt de zenuwen door je lichaam gaan. Dit is precies hetzelfde gevoel dat ik had bij de start op de middelbare school, de Verpleegkundige opleiding en… nu ook weer bij de opleiding tot Verpleegkundig Centralist. Kleine disclaimer: Ik ben zelf nooit het schoolbankentype geweest. Ik leer het beste door iets te zien en zelf te doen. Zet me achter een boek en ik moet het bijna letterlijk overtypen om iets te kunnen onthouden. Bij de start van zo’n nieuwe uitdaging komen dan ook altijd een hoop vragen in me op. Hoe zullen de lessen verlopen? Zullen de docenten leuk zijn? Zal ik alles wel snel genoeg kunnen oppakken?
Maandag 4 september was de officiële eerste schooldag. Vol goeie moed reed ik vanuit Den Haag naar Bilthoven om vervolgens in de file terecht te komen. Ja, je raadt het al: ik kwam te laat op mijn eerste schooldag (42 minuten om precies te zijn). En nee, ik was echt op tijd weggegaan! Vol gene liep ik mijn nieuwe klas in, waar mijn nog onbekende docenten en klasgenoten zaten. Gelukkig werd ik zeer welkom ontvangen en zakten mijn zenuwen al snel.
Het METS (Medical Training & Simulation) Center is een opleidings- en simulatie centrum voor (acute) zorgprofessionals. Hier worden verschillende zorgprofessionals opgeleid. Zo ook het personeel voor de Geneeskundige meldkamer, zowel de uitgifte- als de intake centralisten.
Geen lange hoorcolleges
Ik was erg bang dat de opleiding uit alleen maar lessen zou bestaan waarin je uren lang naar een docent moet luisteren, net als de veel te lange hoorcolleges bij mijn vorige opleiding. Gelukkig blijkt dit totaal niet het geval. Er zijn zeker lessen waar we de theorie uitgelegd krijgen en gewoon in de klas zitten. Maar alles is enorm creatief in elkaar gezet. Er komen regelmatig gastsprekers die in de ambulancezorg werken en er worden allerlei leuke oefeningen/opdrachten bedacht om de theorie op een andere manier binnen te krijgen zoals: een escaperoom, vragen beantwoorden door middel van 4-op-een-rij te spelen enzovoorts.
En één van de belangrijkste oefenvormen: “Het oefenen in de simulatie meldkamer”. Dit is een ruimte die helemaal ingericht is zoals een echte meldkamer. Het bevat een bureau met meerdere beeldschermen, een headset en draait met dezelfde (software)-systemen. Op basis van een compleet eigen -verzonnen- regio, straatnamen, winkels, ziekenhuizen en noem maar op oefen je met verschillende casussen. Je oefent met gesprekstechnieken, hoe je het beste een melder kan uitvragen en hoe je dit dan ook juist in het GMS-systeem kunt verwerken. De opleiding en het werk sluiten goed op elkaar aan. Wat ik op de opleiding leer, kan ik ook meteen toepassen op werk en andersom. Alle situaties die ik meemaak op werk kan ik bij de opleiding bespreken of gebruiken voor mijn opdrachten.
Steun en hulp van en met klasgenoten
Ik heb vier andere klasgenoten die allemaal in verschillende meldkamers in Nederland werken. Het is fijn om samen de opleiding te kunnen doen, waarbij we de nodige steun en hulp van elkaar krijgen en vragen. We volgen met z’n allen het hele opleidingstraject en dan ben je ‘ineens’ weer als kersverse leerling. Dat is toch een toch best kwetsbare rol. Dit creëert snel een band. Daarom is het ook prettig dat er als klas samen wordt gekeken naar niet alleen je eigen, maar ook elkaars leerproces. Er wordt stilgestaan bij wat het beroep “Verpleegkundig Centralist” inhoudt, wat er van je wordt verwacht, maar ook wat dit voor effect heeft op jouzelf als persoon. Alles is bespreekbaar en dat is erg prettig. De opleiding bevalt me tot nu toe erg goed, al is het wel weer even wennen om na al die jaren weer huiswerk te moeten maken.
Mijn volgende column zal weer over een maandje zijn. Wat ik dan ga vertellen? Dat houd ik nog even geheim. Er zijn nog een hoop onderwerpen waar ik over wil schrijven, want er is veel te vertellen over de opleiding, maar ook zeker over het werken op de Meldkamer.
