Kinderen luisteren ademloos naar je verhaal
08 januari 2020
Hanneke was in 1987 de eerste brandweervrouw in de kazerne van Voorburg. Sinds 2019 is ze, zoals haar functie officieel heet, Adviseur Brandveiligheid. ‘Prachtig om de passie die ik heb voor mijn werk op anderen over te brengen.’ De eerste kennismaking met de brandweer zal Hanneke nooit vergeten. Halverwege de jaren ’80 was het, toen bij haar ouders in de straat een schoorsteen uitbrandde.
Het meisje van toen vroeg aan de commandant van dienst of ze kon helpen blussen, ‘Nee, we motten geen vrouwen’, antwoordde hij bits. Waarna de commandant zich snel herpakte. Als Hanneke bij de brandweer wilde, zei hij, dan moest ze maar eens komen praten.
Dat deed ze. En ze werd direct aangenomen. Om nadien nooit meer weg te gaan. "Het werk is zo geweldig mooi", vertelt Hanneke, nog altijd jeugdig enthousiast. "Ik heb twee families, zeg ik altijd. Mijn familie thuis én mijn ‘familie’ op het werk." En met beide families beleefde ze veel. Mooie momenten, maar ook moeilijke. Dat is nu eenmaal inherent aan het leven op de brandweerauto. "Maar juist vanwege de familiaire sfeer die heerst op de kazerne, kun je dat soort moeilijke momenten altijd met elkaar verwerken."
Heftige gebeurtenissen
"Niemand vindt het gek als je eens een traantje wegpinkt. Zoals er na een groot incident ook altijd psychische hulp voor je klaarstaat. Die hulp zorgt ervoor dat je heftige gebeurtenissen makkelijker een plekje kunt geven." Inmiddels heeft Hanneke dus een andere taak binnen de organisatie: Adviseur Brandveiligheid. In die hoedanigheid bezoekt ze verzorgings- en studentenhuizen.
Daarnaast is ze regelmatig in de hoogste klassen van basisscholen te vinden. Om leerlingen te adviseren en om ze te vertellen over het vak waarin haar gedrevenheid al zo lang feilloos tot uitdrukking komt. "Ik vind het oprecht heel mooi om te ervaren dat die kinderen in zo’n klas dan ademloos naar je zitten te luisteren. Dan merk je weer eens dat de brandweer nog altijd enorm aanspreekt bij de jeugd." En Hanneke zelf? Mist zij het leven in de kazerne? Met een twinkeling in haar ogen: "Natuurlijk mis ik het soms nog wel, ja, die kameraadschap. Maar ik geniet nu ook volop. Wat is er nu mooier dan dagelijks over dat prachtige vak vertellen? Echt waar, ik kan me geen mooiere baan voorstellen."
