Onze eerste uitruk

26 april 2022

Danny & Jessica brandweervrijwilligers

Danny: “Mijn pieper is – naast de standaardbepakking van huissleutels, portemonnee en telefoon – niet meer weg te denken als ik het huis verlaat. Met onze ploeg hebben we afgesproken om mee te mogen met de uitrukken, ook al zitten we nog in onze opleiding. Voorwaarde was dat we het blok levensreddend handelen hadden gehaald. Er is in een brandweerwagen altijd een stageplaats beschikbaar, zodat je met een uitruk meekunt als stagiair(e).

En dan is het wachten… Wanneer gaat die nou, staat mijn pieper wel aan? Is hij opgeladen? Kan ik hem wel horen? Kan ik nu wel naar de wc?

Vol adrenaline op de scooter

En toen ineens ging hij, alle toeters en bellen gingen af en het was niet te missen dat ik naar de kazerne moest komen. De eerste keer dat de pieper gaat, gaat er van alles door je heen. Dit is het dan echt! Het echte werk, laat het maar gebeuren. Met ontzettend veel adrenaline ben ik snel de scooter opgestapt en naar de kazerne gereden. Daar kwam ik als tweede binnen en begon ik met omkleden: hup, zo snel mogelijk mijn bluspak aan!

Brandweervrijwilligers Danny en Jessica staan in hun bluspak voor een brandweerwagen

Eenmaal in het voertuig hoorde ik pas wat de melding was: een automatische brandmelding bij een groot bedrijf. Na ongeveer vijfhonderd meter gereden te hebben, kwam er al een melding dat het loos alarm was. Er was per ongeluk op de handmelder gedrukt en we konden omdraaien. Helaas, maar ik bedacht in ieder geval dat ik nu weet hoe een uitruk in zijn werk gaat!

Jess, hoe was jouw eerste uitruk? Had jij ook hetzelfde gevoel?”

Kleding klaarleggen voor het slapengaan

Jessica: “Ik had wel een beetje hetzelfde gevoel. Die pieper zat haast aan me vastgeplakt. Wanneer zou er een melding komen en hoe zou dat dan gaan? Het leek me wel leuk als hij in de avond zou gaan. Als ik er net aan zou denken en voor het slapen mijn kleding aan het klaarleggen zou zijn voor een eventuele uitruk, het zou toch gaaf zijn…

En ja hoor: ik lag net in bed toen de pieper ging. Ik schrok me rot, want ik herkende het geluid niet. Maar volgens mij moest ik toch nu echt naar de kazerne. Vol adrenaline probeerde ik om me enigszins aan te kleden. Mijn linker sok zat rechts en vice versa. Met trillende benen de trap af en de auto ingestapt. Snel mijn gordel omgedaan en met enige vaart naar de kazerne gereden. Aangekomen bij de kazerne - nog steeds met trillende benen - mijn bluspak aangedaan en hup de brandweerwagen ingestapt. Eenmaal in de auto ben je één van het team, iedereen helpt elkaar en zo mij ook. De melding betrof een schoorsteenbrand bij een woning.  Eenmaal aangekomen bij het incident was er al één brandweerwagen ter plaatse en na kort overleg en verkenning zijn wij weer retour gereden richting de kazerne. Het kostte enige moeite om weer in slaap te komen na zo een shot adrenaline bij de uitruk.

Hé Dan, weet je nog in februari die drie stormen, die zo kort achter elkaar over Nederland raasden. Toen heb jij echt veel inzetten gehad toch?”

Februari-stormen

Danny: “Ja, dat klopt helemaal Jess. Er werd een slagkrachtvoertuig gevraagd wegens de drie stormen die flinke windstoten zouden veroorzaken. Zo’n voertuig wordt ingezet waar dit nodig is en kan overal heen gestuurd worden. Ik had me hiervoor aangemeld, samen met collega’s van andere vrijwillige kazernes werden we die beruchte vrijdag naar Den Haag gestuurd. We zijn de hele middag en avond van meldingen naar melding gereden. Wat een gave ervaring!  

Het besef dat je zoveel mensen hebt kunnen helpen en je hebt ingezet voor de veiligheid van anderen. Dit is waarvoor ik bij de brandweer ben gegaan. Toen we in het begin van de nacht terugkwamen, zat de dienst erop en hebben we kort geëvalueerd onder het genot van een welverdiend biertje. Daarna ben ik voldaan naar huis gegaan, vol met herinneringen aan mooie indrukken. Wat heeft dit een indruk op mij gemaakt. Maar Jess, jij zat ook bij die evaluatie met een lekker biertje. Vertel eens, over jouw ervaring met de inzet vanwege de storm.”

Losgewaaide dakpannen

Jessica: “Ja klopt! Overdag was er al een deel van de ploeg bezig met verschillende incidenten. Deze ploeg is in de avonduren overgenomen en ik zat in die aflossende ploeg. We zijn in de avond ook naar heel wat incidenten gereden. De meldingen varieerden van bomen die over de weg waren gewaaid of zelfs op woningen terecht waren gekomen, tot veel meldingen over losgewaaide dakpannen en zelfs een bushokje dat van de dijk was afgewaaid. De storm heeft veel schade veroorzaakt, maar heeft mij ook veel leermomenten en ervaring gebracht.

Verder in de opleiding

Ondertussen zijn we ook weer een stapje verder gekomen in onze opleiding. We hebben het blok incidentbestrijding gevaarlijke stoffen (IBGS) begin deze maand afgerond en de toets behaald. Binnenkort starten we met het blok technische hulpverlening (THV). We hebben er zin in!”

Werken bij de VRH